Hani Rabbi, İbrahim'i birtakım kelimelerle denemişti. O da (istenenleri) tam olarak yerine getirmişti. (O zaman Allah İbrahim'e): "Seni şüphesiz insanlara imam kılacağım" dedi. (İbrahim) "Ya soyumdan olanlar?" deyince (Allah:) "Zalimler benim ahdime erişemez" dedi. (BAKARA SURESİ / 124)

Hani Evi (Ka'be'yi) insanlar için bir toplanma ve güvenlik yeri kılmıştık. "İbrahim'in makamını namaz yeri edinin", İbrahim ve İsmail'e de, "Evimi, tavaf edenler, itikafa çekilenler ve rüku ve secde edenler için temizleyin" diye ahid verdik. (BAKARA SURESİ / 125)

Hani İbrahim: "Rabbim, bu şehri bir güvenlik yeri kıl ve halkından Allah'a ve ahiret gününe inananları ürünlerle rızıklandır" demişti de (Allah: "Sadece inananları değil) inkâr edeni de az bir süre yararlandırır, sonra onu ateşin azabına uğratırım; ne kötü bir dönüştür o" demişti. (BAKARA SURESİ / 126)

İbrahim, İsmail'le birlikte Evin (Ka'be'nin) sütunlarını yükselttiğinde (ikisi şöyle dua etmişti): "Rabbimiz bizden (bunu) kabul et. Şüphesiz, Sen işiten ve bilensin"; (BAKARA SURESİ / 127)

"Rabbimiz, ikimizi sana teslim olmuş (müslümanlar) kıl ve soyumuzdan sana teslim olmuş (müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz, Sen tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin." (BAKARA SURESİ / 128)

Kendi nefsini aşağılık kılandan başka, İbrahim'in dininden kim yüz çevirir? Andolsun, biz onu dünyada seçtik, gerçekten ahirette de O salihlerdendir. (BAKARA SURESİ / 130)

Rabbi ona: "Teslim ol" dediğinde (O:) "Alemlerin Rabbine teslim oldum" demişti. (BAKARA SURESİ / 131)

Bunu İbrahim, oğullarına vasiyet etti, Yakup da: "Oğullarım, şüphesiz Allah sizlere bu dini seçti, siz de ancak müslüman olarak can verin" (diye benzer bir vasiyette bulundu.) (BAKARA SURESİ / 132)

Yoksa siz, Yakub'un ölüm anında, orada şahidler miydiniz? O, oğullarına: "Benden sonra kime ibadet edeceksiniz?" dediğinde, onlar: "Senin ilahına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak'ın ilahı olan tek bir ilaha ibadet edeceğiz; bizler ona teslim olduk" demişlerdi. (BAKARA SURESİ / 133)

Dediler ki: "Yahudi veya Hristiyan olun ki hidayete eresiniz." De ki: "Hayır, (doğru yol) Hanif (muvahhid) olan İbrahim'in dini(dir); O müşriklerden değildi." (BAKARA SURESİ / 135)

Deyin ki: "Biz Allah'a; bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve torunlarına indirilene, Musa ve İsa'ya verilen ile peygamberlere Rabbinden verilene iman ettik. Onlardan hiç birini diğerinden ayırdetmeyiz ve biz O'na teslim olmuşlarız." (BAKARA SURESİ / 136)

Yoksa siz, gerçekten İbrahim'in, İsmail'in, İshak'ın, Yakub'un ve torunlarının yahudi veya hristiyan olduklarını mı söylüyorsunuz? De ki: "Siz mi daha iyi biliyorsunuz, yoksa Allah mı? Allah'tan kendisinde olan bir şehadeti gizleyenden daha zalim olan kimdir? Allah, yaptıklarınızdan gafil değildir." (BAKARA SURESİ / 140)

Allah, kendisine mülk verdi, diye Rabbi konusunda İbrahim'le tartışmaya gireni görmedin mi? Hani İbrahim: "Benim Rabbim diriltir ve öldürür" demişti; o da: "Ben de öldürür ve diriltirim" demişti. (O zaman) İbrahim: "Şüphe yok, Allah güneşi doğudan getirir, (hadi) sen de onu batıdan getir" deyince, o inkârcı böylece afallayıp kalmıştı. Allah, zalimler topluluğunu hidayete erdirmez. (BAKARA SURESİ / 258)

Gerçek şu ki, Allah, Adem'i, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini alemler üzerine seçti; (AL-İ İMRAN SURESİ / 33)

Onlar birbirlerinden (türeme tek) bir zürriyettir. Allah işitendir, bilendir. (AL-İ İMRAN SURESİ / 34)

"Ey Kitap ehli, İbrahim konusunda ne diye çekişip tartışıyorsunuz? Tevrat da, İncil de ancak ondan sonra indirilmiştir. Yine de akıl erdirmeyecek misiniz?" (AL-İ İMRAN SURESİ / 65)

İbrahim, ne yahudi idi, ne de hıristiyandı: ancak, O hanif (muvahhid) bir müslümandı, müşriklerden de değildi. (AL-İ İMRAN SURESİ / 67)

Doğrusu, insanların İbrahim'e en yakın olanı, ona uyanlar ve bu peygamber ile iman edenlerdir. Allah, mü'minlerin velisidir. (AL-İ İMRAN SURESİ / 68)

De ki: "Biz Allah'a, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilene, Musa'ya, İsa'ya ve peygamberlere Rablerinden verilenlere iman ettik. Onlardan hiç biri arasında ayrılık gözetmeyiz. Ve biz O'na teslim olmuşlarız." (AL-İ İMRAN SURESİ / 84)

De ki: "Allah doğru söyledi. Öyleyse Allah'ı bir tanıyan (Hanif)ler olarak İbrahim'in dinine uyun. O, müşriklerden değildi." (AL-İ İMRAN SURESİ / 95)

Orada apaçık ayetler (ve) İbrahim'in makamı vardır. Kim oraya girerse o güvenliktedir. Ona bir yol bulup güç yetirenlerin Ev'i haccetmesi Allah'ın insanlar üzerindeki hakkıdır. Kim de inkâr ederse, şüphesiz, Allah alemlere karşı muhtaç olmayandır. (AL-İ İMRAN SURESİ / 97)

Yoksa onlar, Allah'ın kendi fazlından insanlara verdiklerini mi kıskanıyorlar? Doğrusu biz, İbrahim ailesine Kitabı ve hikmeti verdik; onlara büyük bir mülk13de verdik. (NİSA SURESİ / 54)

Nuh'a ve ondan sonraki peygamberlere vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakub'a, torunlarına, İsa'ya, Eyyub'a, Yunus'a, Harun'a ve Süleyman'a da vahyettik. Davud'a da Zebur verdik. (NİSA SURESİ / 163)

Hani İbrahim, babası Azer'e (şöyle) demişti: "Sen putları ilahlar mı ediniyorsun? Doğrusu, ben seni ve kavmini apaçık bir sapıklık içinde görüyorum." (EN'AM SURESİ / 74)

Böylece İbrahim'e, -kesin bilgiyle inananlardan olması için- göklerin ve yerin melekûtunu10 gösteriyorduk. (EN'AM SURESİ / 75)

Gece, üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki: "Bu benim rabbimdir." Fakat (yıldız) kayboluverince: "Ben kaybolup-gidenleri sevmem" demişti. (EN'AM SURESİ / 76)

Ardından ay'ı, (etrafa aydınlık saçarak) doğar görünce: "Bu benim rabbim" demiş, fakat o da kayboluverince: "Andolsun" demişti, "Eğer Rabbim beni doğru yola erdirmezse gerçekten sapmışlar topluluğundan olurum." (EN'AM SURESİ / 77)

Sonra güneşi (etrafa ışıklar saçarak) doğar görünce: "İşte bu benim rabbim, bu en büyük" demişti. Ama o da kayboluverince, kavmine demişti ki: "Ey kavmim, doğrusu ben sizin şirk koşmakta olduklarınızdan uzağım." (EN'AM SURESİ / 78)

"Gerçek şu ki, ben bir muvahhid olarak yüzümü gökleri ve yeri yaratana çevirdim. Ve ben müşriklerden değilim." (EN'AM SURESİ / 79)

Kavmi onunla çekişip-tartışmaya girdi. Dedi ki: "O beni doğru yola erdirmişken, siz benimle Allah konusunda çekişip-tartışmaya mı girişiyorsunuz? Sizin O'na şirk koştuklarınızdan ben korkmuyorum, ancak Allah'ın benim hakkımda bir şey dilemesi başka. Rabbim, ilim bakımından her şeyi kuşatmıştır. Yine de öğüt alıp-düşünmeyecek misiniz?" (EN'AM SURESİ / 80)

"Hem siz, Onun haklarında hiç bir delil indirmediği şeyleri Allah'a ortak koşmaktan korkmazken, ben nasıl sizin şirk koştuklarınızdan korkarım? Şu halde 'güvenlik içinde olmak bakımından' iki taraftan hangisi daha hak sahibidir? Eğer bilebilirseniz." (EN'AM SURESİ / 81)

Bu, İbrahim'e, kavmine karşı verdiğimiz delilimizdir. Biz, dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Şüphesiz senin Rabbin, hüküm ve hikmet sahibidir, bilendir. (EN'AM SURESİ / 83)

Ve ona İshak'ı ve Yakub'u armağan ettik, hepsini hidayete eriştirdik; bundan önce de Nuh'u ve onun soyundan Davud'u, Süleyman'ı, Eyyub'u, Yusuf'u, Musa'yı ve Harun'u hidayete ulaştırdık. Biz, iyilik yapanları işte böyle ödüllendiririz. (EN'AM SURESİ / 84)

De ki: "Rabbim gerçekten beni doğru yola iletti, dimdik duran bir dine, İbrahim'in hanif (muvahhid) dinine... O, müşriklerden değildi." (EN'AM SURESİ / 161)

Onlara, kendilerinden öncekilerin; Nuh, Ad, Semud kavminin, İbrahim kavminin, Medyen ahalisinin ve yerle bir olan şehirlerin haberi gelmedi mi? Onlara resulleri apaçık deliller getirmişlerdi. Demek ki Allah, onlara zulmediyor değildi, ama onlar kendi nefislerine zulmediyorlardı. (TEVBE SURESİ / 70)

İbrahim'in babası için bağışlanma dilemesi, yalnızca ona verdiği bir söz dolayısıyla idi. Kendisine, onun gerçekten Allah'a düşman olduğu açıklanınca ondan uzaklaştı. Doğrusu İbrahim, çok duygulu, yumuşak huyluydu. (TEVBE SURESİ / 114)

Andolsun, elçilerimiz İbrahim'e müjde ile geldikleri zaman; "Selam" dediler. O da: "Selam" dedi (ve) hemen gecikmeden kızartılmış bir buzağı getirdi. (HUD SURESİ / 69)

Ellerinin ona uzanmadığını görünce (İbrahim durumdan) hoşlanmadı ve içine bir tür korku düştü. Dediler ki: "Korkma. Biz Lut kavmine gönderildik." (HUD SURESİ / 70)

Karısı ayaktaydı, bunun üzerine güldü. Biz ona İshak'ı, İshak'ın arkasından da Yakub'u müjdeledik. (HUD SURESİ / 71)

"Vay bana" dedi (kadın). "Ben kocamış bir kadın iken ve şu kocam da bir ihtiyar iken doğuracak mıyım? Gerçekten bu, şaşırtıcı bir şey!.." (HUD SURESİ / 72)

Dediler ki: "Allah'ın emrine mi şaşıyorsun? Allah'ın rahmeti ve bereketleri sizin üzerinizdedir, ey ev halkı şüphesiz O, övülmeye layık olandır, Mecid'tir." (HUD SURESİ / 73)

İbrahim'den korku gittiği ve ona müjde geldiği zaman, Lut kavmi konusunda bizimle çekişip-tartışmalara giriyor(du). (HUD SURESİ / 74)

Doğrusu İbrahim, yumuşak huylu, duygulu ve gönülden (Allah'a) yönelen biriydi. (HUD SURESİ / 75)

"Ey İbrahim, bundan vazgeç. Çünkü gerçek şu ki, Rabbinin emri gelmiştir ve gerçekten onlara geri çevrilmeyecek bir azab gelmiştir." (HUD SURESİ / 76)

"Böylece Rabbin seni seçkin kılacak, sözlerin yorumundan (kaynaklanan bir bilgiyi) sana öğretecek ve daha önce ataların İbrahim ve İshak'a (nimetini) tamamladığı gibi senin ve Yakub ailesinin üzerindeki nimetini tamamlayacaktır. Elbette Rabbin, bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir." (YUSUF SURESİ / 6)

"Atalarım İbrahim'in, İshak'ın ve Yakub'un dinine uydum. Allah'a hiç bir şeyle şirk koşmamız bizim için olacak şey değil. Bu, bize ve insanlara Allah'ın lütuf ve ihsanındandır, ancak insanların çoğu şükretmezler." (YUSUF SURESİ / 38)

Hani İbrahim şöyle demişti: "Bu şehri güvenli kıl, beni ve çocuklarımı putlara kulluk etmekten uzak tut." (İBRAHİM SURESİ / 35)

"Rabbim, gerçekten onlar insanlardan birçoğunu şaşırtıp-saptırdı. Bundan böyle kim bana uyarsa, artık o bendendir, kim bana isyan ederse elbette Sen, bağışlayansın, esirgeyensin." (İBRAHİM SURESİ / 36)

"Rabbimiz, gerçekten ben, çocuklarımdan bir kısmını Beyt-i Haram yanında ekini olmayan bir vadiye yerleştirdim; Rabbimiz, dosdoğru namazı kılsınlar diye (öyle yaptım), böylelikle Sen, insanların bir kısmının kalblerini onlara ilgi duyar kıl ve onları birtakım ürünlerden rızıklandır. Umulur ki şükrederler." (İBRAHİM SURESİ / 37)

"Rabbimiz, şüphesiz Sen, bizim saklı tuttuklarımızı da, açığa vurduklarımızı da bilirsin. Yerde ve gökte hiç bir şey Allah'a gizli kalmaz." (İBRAHİM SURESİ / 38)

"Hamd, Allah'a aittir ki, O, bana ihtiyarlığa rağmen İsmail'i ve İshak'ı armağan etti. Şüphesiz Rabbim, gerçekten duayı işitendir." (İBRAHİM SURESİ / 39)

"Rabbim, beni namazı(nda) sürekli kıl, soyumdan olanları da. Rabbimiz, duamı kabul buyur." (İBRAHİM SURESİ / 40)

"Rabbimiz, hesabın yapılacağı gün, beni, anne-babamı ve mü'minleri bağışla" (İBRAHİM SURESİ / 41)

Onlara İbrahim'in konuklarından haber ver. (HİCR SURESİ / 51)

Yanına girdiklerinde "Selam" demişlerdi. O da: "Biz sizden korkmaktayız" demişti. (HİCR SURESİ / 52)

Dediler ki: "Korkma biz sana bilgin bir çocuk müjdelemekteyiz." (HİCR SURESİ / 53)

Dedi ki: "Bana ihtiyarlık gelip-çökmüşken mi müjdeliyorsunuz? Beni ne ile müjdelemektesiniz?" (HİCR SURESİ / 54)

Dediler ki: "Seni gerçekle müjdeledik; öyleyse umut kesenlerden olma." (HİCR SURESİ / 55)

Dedi ki: "Ey elçiler, (bunun dışında, diğer) işiniz ne?" (HİCR SURESİ / 56)

Dediler ki: "Gerçekte biz, suçlu-günahkar olan bir topluluğa gönderildik." (HİCR SURESİ / 57)

"Ancak Lut ailesi hariçtir; biz onların tümünü muhakkak kurtaracağız." (HİCR SURESİ / 58)

"Ama karısını (kurtaracaklarımız) dışında tuttuk, o, geride kalanlardandır." (HİCR SURESİ / 59)

Böylelikle elçiler Lut ailesine geldiklerinde, (HİCR SURESİ / 60)

Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti; Allah'a gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müşriklerden değildi. (NAHL SURESİ / 120)

O'nun nimetlerine şükrediciydi. (Allah) Onu seçti ve doğru yola iletti. (NAHL SURESİ / 121)

Ve biz ona dünyada bir güzellik verdik; şüphesiz o, ahirette de salih olanlardandır. (NAHL SURESİ / 122)

Sonra sana vahyettik: "Hanif (muvahhid) olan İbrahim'in dinine uy. O, müşriklerden değildi." (NAHL SURESİ / 123)

Kitap'ta İbrahim'i de zikret. Gerçekten o, doğruyu-söyleyen bir peygamberdi. (MERYEM SURESİ / 41)

Hani babasına demişti: "Babacığım, işitmeyen, görmeyen ve seni herhangi bir şeyden bağımsızlaştırmayan şeylere niye tapıyorsun? (MERYEM SURESİ / 42)

"Babacığım, gerçek şu ki, bana, sana gelmeyen bir ilim geldi. Artık bana tabi ol, seni düzgün bir yola ulaştırayım." (MERYEM SURESİ / 43)

"Babacığım, şeytana kulluk etme, kuşkusuz şeytan, Rahman (olan Allah)a başkaldırandır." (MERYEM SURESİ / 44)

"Babacığım, gerçekten ben, sana Rahman tarafından bir azabın dokunacağından korkuyorum, o zaman şeytanın velisi olursun." (MERYEM SURESİ / 45)

(Babası) Demişti ki: "İbrahim, sen benim ilahlarımdan yüz mü çeviriyorsun? Eğer (bu tutumuna) bir son vermeyecek olursan, andolsun, seni taşa tutarım; uzun bir süre benden uzaklaş, (bir yerlere) git." (MERYEM SURESİ / 46)

(İbrahim:) "Selam üzerine olsun, senin için Rabbimden bağışlanma dileyeceğim, çünkü, O, bana pek lütufkardır" dedi. (MERYEM SURESİ / 47)

"Sizden ve Allah'tan başka taptıklarınızdan kopup-ayrılıyorum ve Rabbime dua ediyorum. Umulur ki, Rabbime dua etmekle mutsuz olmayacağım." (MERYEM SURESİ / 48)

Böylelikle, onlardan ve Allah'tan başka taptıklarından kopup-ayrılınca ona İshak'ı ve (oğlu) Yakup'u armağan ettik ve her birini peygamber kıldık. (MERYEM SURESİ / 49)

Onlara rahmetimizden armağan(lar) bağışladık ve onlar için yüce bir doğruluk dili verdik. (MERYEM SURESİ / 50)

İşte bunlar; kendilerine Allah'ın nimet verdiği peygamberlerdendir; Adem'in soyundan, Nuh ile birlikte taşıdıklarımız (insan nesillerin)den, İbrahim ve İsrail (Yakup)in soyundan, doğru yola eriştirdiklerimizden ve seçtiklerimizdendirler. Onlara Rahman (olan Allah')ın ayetleri okunduğunda, ağlayarak secdeye kapanırlar. (MERYEM SURESİ / 58)

Andolsun, bundan önce İbrahim'e rüşdünü vermiştik ve biz onu (doğruyu seçme yeteneğinde olduğunu) bilenlerdik. (ENBİYA SURESİ / 51)

Hani babasına ve kavmine demişti ki: "Sizin, karşılarında bel büküp eğilmekte olduğunuz bu temsili heykeller nedir? (ENBİYA SURESİ / 52)

"Biz atalarımızı bunlara tapıyor bulduk" dediler. (ENBİYA SURESİ / 53)

Dedi ki: "Andolsun, siz ve atalarınız apaçık bir sapıklık içindesiniz." (ENBİYA SURESİ / 54)

'Sen bize gerçeği mi getirdin, yoksa (bizimle) oyun oynayanlardan mısın?" (ENBİYA SURESİ / 55)

"Hayır" dedi. "Sizin Rabbiniz göklerin ve yerin Rabbidir, onları kendisi yaratmıştır ve ben de buna şehadet edenlerdenim." (ENBİYA SURESİ / 56)

"Andolsun Allah'a, sizler arkanızı dönüp gittikten sonra, ben sizin putlarınıza muhakkak bir tuzak kuracağım." (ENBİYA SURESİ / 57)

Böylece o, yalnızca büyükleri hariç olmak üzere onları paramparça etti; belki ona başvururlar diye. (ENBİYA SURESİ / 58)

"Bizim ilahlarımıza bunu kim yaptı? Şüphesiz o, zalimlerden biridir" dediler. (ENBİYA SURESİ / 59)

"Kendisine İbrahim denilen bir gencin bunları diline doladığını işittik" dediler. (ENBİYA SURESİ / 60)

Dediler ki: "Öyleyse, onu insanların gözü önüne getirin ki ona (nasıl bir ceza vereceğimize) şahid olsunlar." (ENBİYA SURESİ / 61)

Dediler ki: "Ey İbrahim, bunu ilahlarımıza sen mi yaptın?" (ENBİYA SURESİ / 62)

"Hayır" dedi. "Bu yapmıştır, bu onların büyükleridir; eğer konuşabiliyorsa, siz onlara soruverin." (ENBİYA SURESİ / 63)

Bunun üzerine kendi vicdanlarına başvurdular da; "Gerçek şu ki, zalim olanlar sizlersiniz (biziz)" dediler. (ENBİYA SURESİ / 64)

Sonra, yine tepeleri üstüne ters döndüler: "Andolsun, bunların konuşamayacaklarını sen de bilmektesin." (ENBİYA SURESİ / 65)

Dedi ki: "O halde, Allah'ı bırakıp da sizlere yararı olmayan ve zararı dokunmayan şeylere mi tapıyorsunuz?" (ENBİYA SURESİ / 66)

"Yuh size ve Allah'tan başka taptıklarınıza. Siz yine de akıllanmayacak mısınız?" (ENBİYA SURESİ / 67)

Dediler ki: "Eğer (bir şey) yapacaksanız, onu yakın ve ilahlarınıza yardımda bulunun." (ENBİYA SURESİ / 68)

Biz de dedik ki: "Ey ateş, İbrahim'e karşı soğuk ve esenlik ol." (ENBİYA SURESİ / 69)

Ona bir düzen (tuzak) kurmak istediler, fakat biz onları daha çok hüsrana uğrayanlar kıldık. (ENBİYA SURESİ / 70)

Onu ve Lut'u kurtarıp içinde, alemler (insanlık) için bereketler kıldığımız yere (ülkeye) çıkardık. (ENBİYA SURESİ / 71)

Ona İshak'ı armağan ettik, üstüne de Yakub'u; her birini salihler kıldık. (ENBİYA SURESİ / 72)

Ve onları, kendi emrimizle hidayete yönelten önderler kıldık ve onlara hayrı kapsayan-fiilleri, namaz kılmayı ve zekat vermeyi vahyettik. Onlar bize ibadet edenlerdi. (ENBİYA SURESİ / 73)

Hani biz İbrahim'e Evin (Kabe'nin) yerini belirtip hazırladığımız zaman (şöyle emretmiştik:) "Bana hiç bir şeyi ortak koşma, tavaf edenler, kıyam edenler, rükua ve sücuda varanlar için Evimi tertemiz tut." (HAC SURESİ / 26)

"İnsanlar içinde haccı duyur; gerek yaya, gerekse uzak yollardan (derin vadilerden) gelen yorgun düşmüş develer üstünde sana gelsinler." (HAC SURESİ / 27)

Eğer seni yalanlıyorlarsa, onlardan önce Nuh, Ad, Semud kavmi de yalanlamıştı. (HAC SURESİ / 42)

İbrahim'in kavmi ve Lut'un kavmi de: (HAC SURESİ / 43)

Allah adına gerektiği gibi cihad edin. O, sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbrahim'in dini(nde olduğu gibi). O (Allah) bundan daha önce de, bunda (Kur'an'da) da sizi "müslümanlar" olarak isimlendirdi; elçi sizin üzerinize şahid olsun, siz de insanlar üzerine şahidler olasınız diye. Artık dosdoğru namazı kılın, zekatı verin ve Allah'a sarılın, sizin Mevlanız O'dur. İşte, ne güzel mevla ve ne güzel yardımcı. (HAC SURESİ / 78)

Onlara İbrahim'in haberini de aktar-oku: (ŞUARA SURESİ / 69)

Hani, babasına ve kavmine: "Siz neye kulluk ediyorsunuz?" demişti. (ŞUARA SURESİ / 70)

Demişlerdi ki: "Putlara tapıyoruz, bunun için sürekli onların önünde bel büküp eğiliyoruz." (ŞUARA SURESİ / 71)

Dedi ki: "Peki, dua ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?" (ŞUARA SURESİ / 72)

"Ya da size bir yararları veya zararları dokunuyor mu?" (ŞUARA SURESİ / 73)

"Hayır" dediler. "Biz atalarımızı böyle yaparlarken bulduk." (ŞUARA SURESİ / 74)

(İbrahim) Dedi ki: "Şimdi, neye tapmakta olduğunuzu gördünüz mü?" (ŞUARA SURESİ / 75)

"Hem siz, hem de eski atalarınız?" (ŞUARA SURESİ / 76)

"İşte bunlar, gerçekten benim düşmanımdır; yalnızca alemlerin Rabbi hariç" (ŞUARA SURESİ / 77)

"Ki beni yaratan ve bana hidayet veren O'dur;" (ŞUARA SURESİ / 78)

"Bana yediren ve içiren O'dur;" (ŞUARA SURESİ / 79)

"Hastalandığım zaman bana şifa veren O'dur;" (ŞUARA SURESİ / 80)

"Beni öldürecek, sonra diriltecek olan da O'dur," (ŞUARA SURESİ / 81)

"Din (ceza) günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum da O'dur;" (ŞUARA SURESİ / 82)

"Rabbim, bana hüküm (ve hikmet) bağışla ve beni salih olanlara kat;" (ŞUARA SURESİ / 83)

"Sonra gelecekler arasında bana bir doğruluk dili (lisan-ı sıdk) ver." (ŞUARA SURESİ / 84)

"Beni nimetlerle-donatılmış cennetin mirasçılarından kıl," (ŞUARA SURESİ / 85)

"Babamı da bağışla, çünkü o şaşırıp sapanlardandır." (ŞUARA SURESİ / 86)

"Ve beni (insanların) diriltilecekleri gün küçük düşürme," (ŞUARA SURESİ / 87)

'Malın da, çocukların da bir yarar sağlayamadığı günde." (ŞUARA SURESİ / 88)

"Ancak Allah'a selim bir kalp ile gelenler başka." (ŞUARA SURESİ / 89)

İbrahim de; hani kavmine demişti ki: "Allah'a kulluk edin ve O'ndan sakının, eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır." (ANKEBUT SURESİ / 16)

"Eğer yalanlarsanız, sizden önceki ümmetler de (elçilerin çağrısını) yalanlamışlardır. Elçiye düşen ise, yalnızca açık bir tebliğdir." (ANKEBUT SURESİ / 18)

Bunun üzerine kavminin (İbrahim'e) cevabı yalnızca: "Onu öldürün ya da yakın" demek oldu. Böylece Allah onu ateşten kurtardı. Şüphesiz bunda, iman eden bir kavim için ayetler vardır. (ANKEBUT SURESİ / 24)

(İbrahim) Dedi ki: "Siz gerçekten, Allah'ı bırakıp dünya hayatında aranızda bir sevgi-bağı olarak putları (ilahlar) edindiniz. Sonra kıyamet günü, kiminiz kiminizi inkar edip-tanımayacak ve kiminiz kiminize lanet edeceksiniz. Sizin barınma yeriniz ateştir ve hiç bir yardımcınız yoktur." (ANKEBUT SURESİ / 25)

Bunun üzerine Lut ona iman etti ve dedi ki: "Gerçekten ben, Rabbime hicret edeceğim. Çünkü şüphesiz O, güçlü ve üstün olandır, hüküm ve hikmet sahibidir." (ANKEBUT SURESİ / 26)

Biz ona İshak'ı ve Yakub'u armağan ettik ve onun soyunda (seçtiklerimize) peygamberliği ve kitabı (vahy ihsanı) kıldık, ecrini de dünyada verdik. Şüphesiz o, ahirette salih olanlardandır. (ANKEBUT SURESİ / 27)

Bizim elçilerimiz İbrahim'e bir müjde ile geldikleri zaman, dediler ki: "Gerçek şu ki, biz bu ülkenin halkını yıkıma uğratacağız. Çünkü onun halkı zalim oldular." (ANKEBUT SURESİ / 31)

Dedi ki: "Onun içinde Lut da vardır." Dediler ki: "Onun içinde kimin olduğunu biz daha iyi biliriz. Kendi karısı dışında, onu ve ailesini muhakkak kurtaracağız. O (karısı) arkada kalacak olanlardandır." (ANKEBUT SURESİ / 32)

Hani biz peygamberlerden kesin sözlerini almıştık; senden, Nuh'tan, İbrahim'den, Musa'dan ve Meryem oğlu İsa'dan. Biz onlardan sapasağlam bir söz almıştık. (AHZAB SURESİ / 7)

Doğrusu İbrahim de onun (soyunun) bir kolundandır. (SAFFAT SURESİ / 83)

Hani o, Rabbine arınmış (selim) bir kalp ile gelmişti. (SAFFAT SURESİ / 84)

Hani babasına ve kavmine demişti ki: "Sizler neye tapıyorsunuz?" (SAFFAT SURESİ / 85)

"Birtakım uydurma yalanlar için mi Allah'tan başka ilahlar istiyorsunuz?" (SAFFAT SURESİ / 86)

"Alemlerin Rabbi hakkındaki zannınız nedir?" (SAFFAT SURESİ / 87)

Sonra yıldızlara bir göz attı. (SAFFAT SURESİ / 88)

"Ben, doğrusu hastayım" dedi. (SAFFAT SURESİ / 89)

Böylelikle arkalarını çevirip ondan kaçmaya başladılar. (SAFFAT SURESİ / 90)

Bunun üzerine onların ilahlarına sokulup: "Yemek yemiyor musunuz?" dedi. (SAFFAT SURESİ / 91)

"Size ne oluyor ki konuşmuyorsunuz?" (SAFFAT SURESİ / 92)

Derken onların üstüne yürüyüp sağ eliyle bir darbe indirdi. (SAFFAT SURESİ / 93)

Çok geçmeden (halkı) birbirine girmiş durumda kendisine yönelip geldiler. (SAFFAT SURESİ / 94)

Dedi ki: "Yontmakta olduğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?" (SAFFAT SURESİ / 95)

"Oysa sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır." (SAFFAT SURESİ / 96)

Dediler ki: "Onun için (yüksekçe) bir bina inşa edin de onu çılgınca yanan ateşin içine atın." (SAFFAT SURESİ / 97)

Böylelikle ona bir tuzak hazırlamak istediler. Oysa biz, onları alçaltılmışlar kıldık. (SAFFAT SURESİ / 98)

(İbrahim) Dedi ki: "Şüphesiz ben, Rabbime gidiciyim; O, beni hidayete erdirecektir." (SAFFAT SURESİ / 99)

"Rabbim, bana salihlerden (olan bir çocuk) armağan et." (SAFFAT SURESİ / 100)

Biz de onu halim bir çocukla müjdeledik. (SAFFAT SURESİ / 101)

Böylece (çocuk) onun yanında koşabilecek çağa erişince (İbrahim ona): "Oğlum" dedi. "Gerçekten ben seni rüyamda boğazlıyorken gördüm. Bir bak, sen ne düşünüyorsun." (Oğlu İsmail) Dedi ki: "Babacığım, emrolunduğun şeyi yap. İnşaallah, beni sabredenlerden bulacaksın." (SAFFAT SURESİ / 102)

Sonunda ikisi de (Allah'ın emrine ve takdirine) teslim olup (babası, İsmail'i kurban etmek için) onu alnı üzerine yatırdı. (SAFFAT SURESİ / 103)

Biz ona: "Ey İbrahim" diye seslendik. (SAFFAT SURESİ / 104)

"Gerçekten sen, rüyayı doğruladın. Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz." (SAFFAT SURESİ / 105)

Doğrusu bu, apaçık bir imtihandı. (SAFFAT SURESİ / 106)

Ve ona büyük bir kurbanı fidye olarak verdik. (SAFFAT SURESİ / 107)

Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık. (SAFFAT SURESİ / 108)

İbrahim'e selam olsun. (SAFFAT SURESİ / 109)

Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz. (SAFFAT SURESİ / 110)

Şüphesiz o, bizim mü'min olan kullarımızdandır. (SAFFAT SURESİ / 111)

Biz ona, salihlerden bir peygamber olarak İshak'ı da müjdeledik. (SAFFAT SURESİ / 112)

Ona ve İshak'a bereketler verdik. İkisinin soyundan, ihsanda bulunan (muhsin olan) da var, açıkça kendi nefsine zulmeden de. (SAFFAT SURESİ / 113)

Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim'i, İshak'ı ve Yakub'u da hatırla. (SAD SURESİ / 45)

Gerçekten biz onları, katıksızca (ahiretteki asıl) yurdu düşünüp-anan ihlas sahipleri kıldık. (SAD SURESİ / 46)

Ve gerçekten onlar, Bizim katımızda seçkinlerden ve hayırlı olanlardandır. (SAD SURESİ / 47)

O: "Dini dosdoğru ayakta tutun ve onda ayrılığa düşmeyin" diye dinden Nuh'a vasiyet ettiğini ve sana vahyettiğimizi, İbrahim'e, Musa'ya ve İsa'ya vasiyet ettiğimizi sizin için de teşri' etti (bir şeriat kıldı). Senin kendilerini çağırdığın şey, müşriklere ağır geldi. Allah, dilediğini buna seçer ve içten kendisine yöneleni hidayete erdirir. (ŞURA SURESİ / 13)

Hani İbrahim babasına ve kendi kavmine demişti ki: "Şüphesiz ben, sizin taptıklarınızdan uzağım." (ZUHRUF SURESİ / 26)

"(Ancak) Beni yaratan başka. İşte O beni hidayete yöneltip-iletecektir." (ZUHRUF SURESİ / 27)

Sana İbrahim'in ağırlanan konuklarının haberi geldi mi? (ZARİYAT SURESİ / 24)

Hani, yanına girdiklerinde: "Selam" demişlerdi. O da: "Selam" demişti. "(Haklarında bilgim olmayan) Yabancı bir topluluk." (ZARİYAT SURESİ / 25)

Hemen (onlara) sezdirmeden ailesine gidip, çok geçmeden semiz bir buzağı ile (geri) geldi. (ZARİYAT SURESİ / 26)

Derken onlara yaklaştırıp (ikram etti); "Yemez misiniz?" dedi. (ZARİYAT SURESİ / 27)

(Onlar yemeyince) Bunun üzerine içine bir tür korku düştü. "Korkma" dediler ve ona bilgin bir erkek çocuk müjdesini verdiler. (ZARİYAT SURESİ / 28)

Böylece karısı çığlıklar kopararak geldi ve yüzüne vurarak: "Kısır, yaşlı bir kadın (mı doğum yapacakmış)? dedi. (ZARİYAT SURESİ / 29)

Dediler ki: "Öyle. (Bunu) Senin Rabbin buyurdu. Çünkü O, hüküm ve hikmet sahibidir, bilendir." (ZARİYAT SURESİ / 30)

(İbrahim) dedi ki: "Şu halde sizin asıl isteğiniz nedir, ey elçiler?" (ZARİYAT SURESİ / 31)

"Doğrusu biz, suçlu-günahkar bir kavme gönderildik" dediler. (ZARİYAT SURESİ / 32)

"Üzerlerine çamurdan (iyice sertleşip kaskatı kesilmiş) taşlar yağdırmak için." (ZARİYAT SURESİ / 33)

"(Ki bu taşların her biri,) Rabbinin katında ölçüyü taşıranlar için (herkese ayrı ayrı) işaretlenmiştir." (ZARİYAT SURESİ / 34)

Bu arada, mü'minlerden orda kim varsa çıkardık. (ZARİYAT SURESİ / 35)

Ne var ki, orda müslümanlardan olan bir evden başkasını bulmadık. (ZARİYAT SURESİ / 36)

Ve vefa eden İbrahim'in (sahifelerinde) olan... (NECM SURESİ / 37)

Andolsun, Biz Nuh'u ve İbrahim'i (elçi olarak) gönderdik, peygamberliği ve kitabı onların soylarında kıldık. Öyle iken, içlerinde hidayeti kabul edenler vardır, onlardan birçoğu da fasık olanlardır. (HADİD SURESİ / 26)

İbrahim ve onunla birlikte olanlarda size güzel bir örnek vardır. Hani kendi kavimlerine demişlerdi ki: "Biz, sizlerden ve Allah'ın dışında taptıklarınızdan gerçekten uzağız. Sizi (artık) tanımayıp-inkar ettik. Sizinle aramızda, siz Allah'a bir olarak iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve bir kin baş göstermiştir." Ancak İbrahim'in babasına: "Sana bağışlanma dileyeceğim, ama Allah'tan gelecek herhangi bir şeye karşı senin için gücüm yetmez." demesi hariç. "Ey Rabbimiz, biz sana tevekkül ettik ve 'içten sana yöneldik.' Dönüş sanadır." (MÜMTEHİNE SURESİ / 4)

İbrahim'in ve Musa'nın sahifelerinde. (A'LA SURESİ / 19 )