119) Abdullah bin Amr bin Âs’tan (r.huma) rivayetle, Nebî (s.a.s.), İbrahim (a.s.) hakkında Yüce Allah’ın:
“Rabbim!. Çünkü onlar insanlardan bir çoğunu saptırdılar. Öyleyse kim bana tabi olursa işte o, bendendir.” (İbrahim: 14/36) ayetini ve İsa (a.s.)’ın söylediği: “Şayet onları azaplandıracak olursan, şüphesiz onlar Senin kullarındırlar, şayet onları bağışlayacak olursan şüphesiz ki Sen izzet sahibisin, hikmet sahibisin.” (Maide: 5/118) ayetini okuduğu zaman ellerini kaldırıp: “Allah’ım! Ümmetim, ümmetim” diye buyurdu ve ağladı. Bunun üzerine Allah (c.c.):
“Ey Cibril! Rabbin daha iyi bilici olduğu hâlde Muhammed’e git ve niçin ağladığını öğren?” diye buyurdu. Bu emir üzerine Cibril (a.s.) ona gitti ve durumu sordu. Resûlullah (s.a.s.)’de Allah da iyi bilen olduğu hâlde niçin ağladığını açıkladı. Bunun üzerine Allahu Teâlâ: “Ey Cibril! Muhammed’e git ve ona: “Şüphesiz Biz senin ümmetinden razı olacağız ve onlar hakkında kötü düşünmeyeceğiz de” diye buyurdu.”[1]
***
[1] Müslim: 202.
________________ oOo _________________
