Rivâyete göre şöyle demiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Mûte harbinde Zeyd İbn-i Hârise`yi komutan tâyin edip: Eğer Zeyd katlolunursa Ca`fer komutandır. Ca`fer de katlolunursa Abdullah İbn-i Revâha komutandır, buyurdu. Râvî Abdullah İbn-i Ömer der ki: Bu gâzâda ben de mücâhidler içinde bulundum. Biz Ca`fer İbn-i Ebî Tâlib`i (Şehîd edildikten sonra) maktuller arasında aradık. Onun vücûdunda doksan bu kadar süngü ve ok yarası bulduk!.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem bizi (Cüheyne kabîlesinden) Hurka üzerine (cihâda) göndermişti. Sabah vakti düşmana mülâkî olup onları inhizâma uğramıştık. Ensâr`dan bir mücâhidle ben Fezârîlerden (Mirdas İbn-i Nehîk adlı çoban) bir kişiye kavuştuk. Fezârî bizi görünce aklı başından giderek şuursuz bir halde: Lâ ilâhe illâ`llah! dedi. Bunun üzerine Ensârî arkadaşım çekildi. Fakat ben kargımı Fezârîye yerleştirdim, nihâyet öldürdüm. Medîne`ye geldiğimizde bu vâkıa Resûlullah`a erişmiş. Resûlullah bunu duyunca bana: - Ey Üsâme! Bu adamı Lâ ilâhe illâ`llah dedikten sonra niçin öldürdün? diye sordu. Ben de: - O, ölümden kaçmak için söyledi! dedim. Resûlullah ise, bu: Niçin öldürdün? suâlini hiç durmadan tekrâr ediyordu. Üsâme (mübâlâğa edip) nihâyet ben: Keşke bugünden önce müslüman olmayaydım? temennîsinde bulundum, demiştir.

Rivâyete göre şöyle demiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ile berâber yedi gazâda bulunup düşmanla cenk ettim. Resûlullah`ın techîz edip gönderdiği seriyyelerden dokuz seriye içinde de gazâya gittim. Bu seriyyelerden birisinde bize Ebû Bekir komutan olmuştu. Bir kere de Üsâme İbn-i Zeyd radiya`llahu anhümâ.